استفاده رایگان از سیستم حمل و نقل عمومی

“طرح اخذ مبلغ ثابت از همه مردم شهر در قبال استفاده رایگان از سیستم حمل و نقل عمومی بصورت نامحدود”

آیا خوب است که یک مبلغ ثابت سالیانه از هر شهروند اخذ شود ( مثلا روی عوارض نوسازی یا سایر عوارض) تحت عنوان عوارض حمل و نقل Transit Tax و همه بدون پرداخت هیچگونه هزینه ای از اتوبوس یا مترو یا هر دو استفاده کنند ؟
طی تحقیقاتی که صورت گرفت ، این طرح مردود به نظر می رسد.

دلائل رد طرح:

۱) با جستجوی گسترده در اینترنت, مشخص شد که در هیچ یک از شهرهای مهم و بزرگ و کلان شهرها چنین طرحی وجود ندارد و گاهی در مکان ها و زمان های خاصی حمل و نقل اتوبوس (نه مترو) رایگان می باشد که این طرح در شهر تهران هم وجود دارد. مثلا در اطراف پیاده راه بازار، در زمان برگزاری مسابقات ورزشی مهم ، در زمان مناسبت های خاص مذهبی ، در محدوده های خاصی این سرویس به صورت رایگان ارائه می شود.

۲) در برخی شهرهای خیلی کوچک دنیا با جمعیت کمتر از ۳۰ یا ۵۰ هزار نفر ، سیستم حمل و نقل اتوبوسرانی رایگان است. البته اینگونه شهرها مترو ندارند . این شهرها به دنبال ایجاد جذابیت هایی برای جذب مهاجر از سایر مناطق و سایر اهداف جانبی می باشند.

۳) طی مکاتبه با UITP و پرسش نظر آنها ، اعلام نموده اند که در شهرهای دیگر چنین طرحی اجرا نشده است .

۴) اهم دلائل پیش بینی عدم موفقیت این طرح عبارتند از:

– هنگامی که چیزی مجانی می شود, ارزش آن افت پیدا می کند و هیچ کس قدر و اهمیت آن را نمی داند.
– اگر چیزی مجانی شده دیگر راه برگشت ندارد و وضع قیمت مجدد برای آن خیلی مشکل خواهد بود و در سال های آینده هم به راحتی نمی توان کاری کرد.
– هرچند درآمد بلیط کم باشد ، بهرحال مستقل از بودجه های کمکی و عوارض است. هر مالیات و عوارض و کمکی هر لحظه در معرض خطر حذف ممکن است قرار گیرد. اما درآمد بلیط حذف نمی گردد و در نتیجه با ثبات است. ضمن اینکه امکان افزایش آن در آینده وجود دارد. بهمین علت معمولا شهرهای دنیا در کنار جذب کمک های دولتی ، به دنبال درآمدهای مستقیم پایدار می روند.
– با این کار سطح کیفیت خدمات افت پیدا می کند. زیرا خصوصی سازی یا بکلی لطمه می خورد یا انگیزه جذب مسافر بیشتر برای بخش خصوصی از بین می رود.
– روند تهیه آمار لطمه می خورد و از آنجائیکه آمار ، مبنای برنامه ریزی است ، پتانسیل برنامه ریزی حمل و نقل عمومی به شدت افت می کند. اگر هم طرح های آمارگیری بخواهیم اجرا کنیم ، هم از هزینه بالا و هم دقت پائینی برخوردار می باشد.
– مردمی که در شهر دیگری زندگی می کنند ، هنگامی که به شهر دیگری بیایند ، بدون پرداخت عوارض سالیانه حمل و نقل عمومی ، از این سیستم به صورت رایگان استفاده می کنند.
– مردم این سیستم را ظلم بر خود می دانند. زیرا همه افراد بدون ماشین از حمل و نقل عمومی استفاده نمی کنند ، بلکه تاکسی هم استفاده می کنند و آنها ناراضی خواهند بود.
– با این روش مسافرین حمل و نقل عمومی افزایش نمی باید. زیرا مردم به دنبال کیفیت خدمات بالاتر و ایجاد زمان بندی در سیستم حمل و نقل عمومی می باشند. با کاهش رقم و ۲۰و ۵۰ تومان به مجانی ، در فردی که از حمل و نقل عمومی استفاده نمی کرده ، هیچگونه انگیزه اضافی ایجاد نمی شود.
– در کشورهای غربی اکثرا ۵۰% هزینه بهره برداری از حمل و نقل عمومی ( در مترو) از محل بلیط تأمین می گردد و در نظر دارند این رقم را به ۷۰% برسانند.
– در مترو وجود گیت های بلیط لازم است. از آن در مواقع ازدحام و کنترل ورود و خروج ، سوانح ، خاموشی برق ، خطر بمب گذاری و … به عنوان یک ابزار کنترلی استفاده می شود ، پس نمی توان آنرا حذف کرد.

۵ – بهترین راه حل این است که قیمت بلیط همانند سایر شهرهای دنیا به سمت واقعی شدن پیش رود و موضوعی به تصویب برسد که هر سال روند افزایشی خود را ( ولو اندک ) طی کند و از آنجائیکه میخواهیم به مردم زیاد فشار نیاید ، درصدی از قیمت سوخت نیز برای توسعه حمل و نقل عمومی و جبران سوبسید ، به شهرداری ها داده شود.

برای دانلود کلیک نمائید نکته بسیار مهم در مورد دانلود فایل: اگر لینک دانلود بالا با dl شروع شد، لطفا برای دانلود فایل به جای http از https استفاده نمائید.
برچسبها
مطالب مرتبط

دیدگاهی بنویسید.

بهتر است دیدگاه شما در ارتباط با همین مطلب باشد.

  1. علیرضا عابدینی :
    ۲۰ مرداد ۹۳

    لطفا منابع که تحقیقات خودرا که بر اساس آن اعلام نظر نموده اید اعلام فرمایید . لازم به ذکر است عدم اجرای طرح در خارج از ایران دلیل بر بی فایده بودن آن در ایران نمیباشد. چون شرایط زندگی و فرهنگ مرد ایران با سایر کشورها متفاوت است

    • منابع بیشتر مطالب از سایت های معتبر حمل و نقل می باشد..مانند مرکز تحقیقات شهر

0