بررسی شدت عدم تعادل فضایی و منطقه ای رفاه در استان های ایران (مطالعه مقایسه ای رفاه مبتنی بر دیدگاه هاروی و اسمیت)

بررسی شدت عدم تعادل فضایی و منطقه ای رفاه در استان های ایران (مطالعه مقایسه ای رفاه مبتنی بر دیدگاه هاروی و اسمیت)

یکی از شاخص­ه ای سنجش عدالت منطقه­ ای، شاخص کاردینالی رفاه می­باشد. این شاخص با توجه به اطلاعات درآمد سرانه مناطق و ضریب نابرابری منطقه­ ای محاسبه می­شود و منعکس کننده سطح رفاه اقتصادی مناطق می­باشد. در این مقاله برای ارزیابی شدت عدم تعادل فضایی رفاه اجتماعی در استان­های ایران، از شاخص رفاه آمارتیاسن و کشش تابع رفاه اجتماعی در سال۱۳۹۰ استفاده شده است. یافته­ های تحقیق بیانگر آن است که بیشترین سطح رفاه سرانه در استان‌های ایران مربوط به استان­های تهران، بوشهر و مرکزی بوده و کمترین سطح رفاه مربوط به استان سیستان و بلوچستان می‌باشد. همچنین نتایج تحقیق نشان می­دهد که در اکثر  استان­های غیر برخوردار، رتبه مالیات سرانه و متوسط نرخ مالیاتی بالاتر از رتبه درآمد سرانه است و این مسأله بر خلاف اصول عدالت مالیاتی در دریافت مالیات است. از این­ رو در راستای  متعادل و متوازن ساختن توسعه مناطق مختلف، رویکرد مبتنی بر توسعه همه­ جانبه بر مبنای قابلیت­ ها، مزیت­های نسبی، توانمندی­ها و محدودیت­های منطقه ­ای ضروری به نظر می­رسد. یعنی آنکه می­باید الگوی توسعه مبتنی بر آمایش سرزمین با استناد بر توازن منطقه ­ای و افزایش استانداردهای رفاهی دنبال شود. همچنین دولت می­تواند با اتخاذ سیاست­های بازتوزیعی مناسب، وضعیت نابرابری در درون استان­ها و در بین استان­های مختلف را بهبود ببخشد، در این راستا از جمله سیاست­هایی که می­توان پیشنهاد نمود اصلاح سیستم مالیاتی کشور است.

رفاه؛ تعادل منطقه ای؛ آمایش؛ توزیع درآمد؛ رفاه اجتماعی؛ ایران

متن کامل مقاله

برای دانلود کلیک نمائید نکته بسیار مهم در مورد دانلود فایل: اگر لینک دانلود بالا با dl شروع شد، لطفا برای دانلود فایل به جای http از https استفاده نمائید.
برچسبها
مطالب مرتبط

دیدگاهی بنویسید.

بهتر است دیدگاه شما در ارتباط با همین مطلب باشد.

0