ارزیابی و مکان‌یابی فضای سبز شهری مورد شناسی: منطقه ۱۱ شهر تهران

ارزیابی و مکان‌یابی فضای سبز شهری مورد شناسی: منطقه ۱۱ شهر تهران

رشد صنعت و افزایش جمعیت در شهرها منجر به ساخت و سازهای سودگرایانه شده‌است. این ساخت و سازها به مسائل بهداشتی و تأمین حداقل نور و هوا در مناطق متراکم شهری توجهی نداشته‌است. از سوی دیگر ضرورت ایجاد کاربری‌های جدید شهری برای پاسخگویی به نیازهای روزافزون شهری و اسکان جمعیت به‌تدریج باعث کاهش فضای سبز و باغ‌های شهری گردیده که این امر آلودگی محیط زیست را به همراه داشته است. بنابراین این تحقیق برای ارزیابی و مکان‌یابی بهینۀ فضای سبز منطقه ۱۱ تهران انجام گرفته‌است. روش انجام تحقیق در این پژوهش، ترکیبی از روش‌های توصیفی- تحلیلی و موردی بوده و نوع پژوهش کاربردی است. از‌این‌رو برای محاسبۀ سرانۀ فضای سبز در سطح منطقه، ابتدا با استفاده از شاخص تفاضلیِ نرمال شده پوشش گیاهی (NDVI) مربوط به داده‌های سنجنده (ASTER) سرانۀ فضای سبز در سطح منطقه ۲٫۵۷ متر مربع برای هر نفر محاسبه گردید که نسبت به حداقل سرانه‌ها بسیار پایین‌تر می‌باشد؛ لذا جهت مکان‌یابی فضای سبز از مدل تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده‌شد. از مساحت ۱۲۰۵ هکتاری منطقه در حدود ۱۹۵ هکتار معادل ۱۶ درصد از کل مساحت منطقه، وضعیتی کاملاً سازگار برای گسترش فضای سبز دارد. بنابراین، نتایج این مطالعه می‌تواند به برنامه‌ریزان شهری برای درک و اولویت‌بندی مسائل شهری و یافتن راه‌حل‌هایی برای رفع این مشکلات کمک شایانی نماید. 

مکان‌یابی فضای سبز؛ منطقه ۱۱تهران؛ فرایند تحلیل سلسله مراتبی؛ NDVI

متن کامل مقاله