طراحی نحوه‏ ارتباط مدیریت شهری با دستگاه‏ها و نهادهای بخشی، صنفی و تخصصی

طراحی نحوه‏ ارتباط مدیریت شهری با دستگاه‏ها و نهادهای بخشی، صنفی و تخصصی
اقتصاد و مدیریت شهری
آقای مهندس امیر نورانی
خانم مهندس نسرین سرمدی

اگر به شهر به عنوان یک پدیده‏ بسیار پیچیده و به شورای شهر و شهرداری به عنوان اداره‏کنندگان اصلی آن نگاه کنیم، دانستن نکته‏های نظری در مورد اداره سیستم‏های سازمانی ضروری است. ویژگی بارز و مشترک سازمان‏هایی که با نگرش سیستمی اداره می‏شوند، انعطاف‏پذیری اینگونه تشکیلات است. برای مدیران بسیاری از سازمان‏ها ثابت شده است که برخلاف سیستم‏های دیوان‏سالار کلاسیک، سازمان‏های موفق، بر غیر ‏رسمی بودن روابط میان مدیران و کمیته‏های کاری موقتی و نه دائمی اصرار می‏ورزند. این روابط انعطاف‏پذیر، غالباً سازمان را از سکون و بی‏نظمی خاص دیوان‏سالاری سنتی در می‏آورد و آن را به سوی سرعت، پویایی و کارایی بیشتر هدایت می‏کند. کشف و کاربرد روش‏های نوین مدیریت سازمانی، حاکی از این واقعیت است که بسیاری از حوزه‏های جامعه مدرن در گردباد دگرگونی‏های عمیق ارتباطی در‏گیرند، سازماندهی و مدیریت سازمان‏ها به طریقه سنتی و «کلاسیک» که در دوره رشد و تکامل سرمایه‏داری صنعتی با نظام اجتماعی این شیوه تولید سازگار بوده، اکنون که نظام‏های پیشرفته به عصر ارتباطات و دوره فراصنعتی پانهاده‏اند، به تدریج دستخوش تحولات بنیادی می‏شود. امروزه دیگر این امر که قدرت رهبری باید از بالا به پایین اعمال شود مورد تردید واقع شده است و دیدگاه کلاسیک به سازمان، دیدگاهی دیوان‏سالاری، تشریحی، سطحی و منسوخ تلقی می‏شود. امروز، جویندگان بهترین شیوه‏های مدیریت کارا، در پی رویکردی تحلیلی و مبتنی بر تکامل کنش متقابل و دو‏سویه با نگرش انعطاف‏پذیر به روابط انسانی بین افراد و نیازهای آنان هستند، زیرا وجود نظامی مبتنی بر تعاون، بر توان مشارکت‏کنندگان در ایجاد ارتباط و ابراز خواست‏هایشان برای پیشبرد هدف مشترک، تأثیر بسزایی می‏گذارد و تنها در چنین شرایطی است که انسان‏ها می‏توانند نقش بسیار مهمی در آفرینش و دوام سازمان‏های رسمی ایفا کنند. نظام تصمیم‏گیری در هر شهر، به مانند یک سیستم، دارای عملکرد می‏باشد و عناصر و روابط موجود در این سیستم می‏بایستی با پیروی از کل سیستم عمل نموده و همواره ارتباط سیستم را با عناصر خارجی سیستم به صورت روابط رفت و برگشتی حفظ نماید و چنانچه هر یک از این عناصر یا روابط از حالت معقول خود خارج گردند، سیستم را دچار مشکل فراوان خواهند ساخت. نظام تصمیم‏گیری شهری با هدف اداره‏ امور شهر و تأمین محیط مناسب زندگی برای شهروندان به‏ عنوان زیر‏مجموعه‏ای از سیستم حکومتی بوده که با توجه به ساختار سیاسی کلان کشور نسبت به پیگیری امور، اقدام می‏نماید. عمده اهداف این سیستم در جهت اهداف کلان حکومت می‏باشد. با توجه به موارد فوق، می‏توان نتیجه گرفت که نظام تصمیم‏گیری شهری به ‏عنوان یک سیستم باز برای خود، اهداف، محیط، منابع و اجزایی را دارا می‏باشد و چنانچه هر یک از این عوامل به عللی به رکود کشیده شوند، سیستم دچار اختلال می‏گردد و نمی‏تواند به عملکرد بهینه خود بپردازد. لذا لازم است همواره:  دیدگاه سیستمی در نظام مدیریت شهری تسری داده شود.  شرایط و محیط مورد نیاز جهت فعالیت سیستم مدیریت شهری مهیا گردد.  به نقش مردم و مشارکت آنها در مدیریت شهری اهمیت داده شود.  ارتباطات درون‏سیستمی و برون‏سیستمی به گونه‏ای برقرار گردد که حداکثر بازدهی را جهت اهداف سیستم ارائه دهد. مجموعه‏ای از وزارتخانه‏ها و سازمان‏های دولتی، به‏علاوه نهاد شورای شهر به‏عنوان نماینده‏ شهروندان، به ‏همراه شهرداری طیف وسیعی از وظایف مسئولیت اداره‏ امور شهر را به عهده دارند. ناگفته پیداست که بدون سازمان یا تشکیلات هماهنگ‏کننده این مجموعه، هرروزه باید شاهد دشواری زندگی شهری و مسائل و معضلات پیچیده‏ آن باشیم. علی‏رغم تفاوت‏هایی که در سیستم مدیریت شهری کشورهای مختلف وجود دارد و طبیعتاً عناصر مدیریتی و چگونگی ارتباط آنها نیز یکسان نیست، اما با اندکی اغماض می‏توان گفت سیستم‏های مدیریت شهری هر یک منطبق بر شرایط ویژه‏ جامعه خود در فراهم ساختن شرایط مناسب زندگی برای شهروندان، موفقیت‏های قابل ملاحظه و قابل تأمل به دست آورده‏اند. آنچه می‏توان به‏ عنوان وجه مشترک سیستم‏های مذکور از آن یاد کرد، نظام شورایی است. این نظام طی قرون و سال‏های طولانی تغییرات متعددی را به خود دیده است. بدین معنا شوراها حاصل عملکرد یکباره دستگاه‏ها و یا حکومت مرکزی یا حتی اراده‏ ناگهانی افراد و گروه‏ها نبوده است، بلکه در طی زمان و تکثیر شدن جامعه پدید آمده و به تدریج تکامل بیشتری یافته است. در طی زمان به تجربیات جوامع اضافه شده و به اینسان نهادهای محلی به وجود آمده‏اند که بخش اعظمی از مسئولیت‏های دولت‏های مرکزی را به عهده گرفته و از بار وظایف آنها کاسته‏اند. نکته حائز اهمیت دیگر اینکه در نظام شورایی نه‏تنها افراد احساس مشارکت بیشتری می‏کنند، بلکه رسیدگی به مشکلات نیز سریع‏تر انجام شده و تقاضاهای آحاد مختلف مردم زودتر پاسخ داده می‏شود. علاوه بر این، نظام شورایی خود عامل مهمی در کاهش سطح کمبود و پیچیدگی‏های مختلف اداری بوده است. نکته‏ دیگری که از تجربیات مدیریت شهری و نحوه‏ ارتباط عناصر آن به دست می‏آید، لزوم تخصص در امر اداره‏ حکومت‏های محلی و رسیدگی به مشکلات هر محدوده، از موضوعاتی است که باید مورد توجه واقع شود. بدین لحاظ، لازم است که در ساختار شوراها (مدیریت شهری) افرادی دخیل باشند که دارای تخصص‏های گوناگون بوده و بر مشکلات و دفع آنها احاطه‏‏‏ نظر داشته باشند. نکات دیگری که به عنوان وجه مشترک مدیریت‏های شهری در سطح جوامع متفاوت مطرح هستند را می‏توان به شرح زیر مورد اشاره قرار داد:  به رسمیت شناختن سیستم مدیریت شهری (یا حکومت محلی) و فعالیت‏های محلی به طوری که در هیچ یک از کشورهای مطرح‏شده (در متن تحقیق) فعالیت‏های مقامات محلی نافی مسئولیت و اقتدار حکومت مرکزی نمی‏باشد.  اعتقاد به مشارکت مردم به‏عنوان یک امر لازم و ضروری و تأکید بر اختیارات و نظارت مقامات محلی.  وجود و گسترش نهادهای مختلف مدنی. یکپارچگی سیستم مدیریت محلی.  پاسخگو بودن سیستم مدیریت شهری (محلی) در برابر شهروندان. اهداف کلی و جهان‏شمول مدیریت شهری تعیین‏کننده‏ وظایف سیستم هستند و قابل ارائه در چهار قالب زیر می‏باشند:  آماده ساختن زیر‏ساخت‏های اساسی برای عملکرد کارآمد شهرها.  آماده ساختن خدمات لازم برای توسعه‏ منابع انسانی، بهبود و بهره‏وری استانداردهای زندگی شهرنشینان.  تنظیم فعالیت‏های بخش خصوصی مؤثر بر امنیت، سلامت و رفاه اجتماعی جمعیت شهری.  آماده ساختن خدمات و تسهیلات لازم برای پشتیبانی فعالیت‏های مواد و عملیات کارآمد مؤسسات خصوصی در نواحی شهری. در انجام این وظایف یک نکته‏ راهبردی قابل توجه، تمایز و تفاوتی است که باید بین آماده‏کردن خدمات و تولید آنها قائل شد. آماده‏کردن به معنای تصمیم‏گیری در مورد کیفیت یک خدمت و اطمینان از عملی بودن آن به لحاظ اجرایی و مالی است. اما تولید خدمات، تشریح‏کننده عملیات و مدیریت نیروی انسانی و سایر منابع لازم برای ارائه‏ آن خدمت است. در واقع وظیفه‏ مدیریت شهری بیشتر آماده‏ کردن خدمات است تا تولید آنها. این امر موجب خواهد شد تا مسئولیت اجرایی مستقیم مدیریت شهری کمتر شده و امکان بیشتری برای رویکرد مدیریت و برنامه‏ریزی استراتژیک فراهم شود. برای تحقق اهداف فوق و انجام وظایف مذکور، راهبردهای اساسی زیر مطرح هستند: الف- باز پس گرفتن تمرکز قدرت و منابع از دولت مرکزی و واگذاری آنها به سیستم‏های مدیریت شهری ب- جلب مشارکت عموم مردم برای مدیریت شهرها ج- بهبود و توسعه‏ ساختار سازمانی و تشکیلات سیستم و امور پرسنلی و قانونی د- بهبود شیوه‏های مدیریت مالی و اقتصادی ه- تأکید بر مدیریت و برنامه‌ریزی استراتژیک و جامع سیستم و- بسیج کلیه منابع توسعه‏ شهری با مشارکت فعالانه بخش خصوصی و سازمان‏های مبتنی بر جامعه‏ی محلی ز- تأکید بر راهبردهای «توان بخشی» در ارتباط با مسکن و امکانات زیر‏بنایی با کمک‏های ویژه برای گروه‏های ضعیف ح- ساماندهی و بهبود کیفیت محیط فیزیکی زندگی شهری به ‏ویژه برای اکثریت عظیم فقرای شهری

برای دانلود کلیک نمائید نکته بسیار مهم در مورد دانلود فایل: اگر لینک دانلود بالا با dl شروع شد، لطفا برای دانلود فایل به جای http از https استفاده نمائید.
برچسبها
مطالب مرتبط

دیدگاهی بنویسید.

بهتر است دیدگاه شما در ارتباط با همین مطلب باشد.

0