۱۰نقطه خیلی سیاه روی زمین

کمی ساده انگارانه است اما زمین را می‌شود به یک آدم تشبیه کرد. جنگل‌هایی دارد که مثل ریه‌هایش هستند، دریاها و بیابان‌هایی که شاید شبیه پوست باشند، شهرهایی که فعالیتشان مثل سیگارکشیدن است و البته نقطه‌های سیاهی که چیزی کمتر از غده سرطانی برازنده‌شان نیست.
موسسه بلک اسمیت در گزارش اخیرش ۱۰ تا از این نقطه‌‌های سیاه را معرفی کرده‌است که اصلاً هم متروک نیستند و انسان‌ها و ماشین‌ها در مجاورتشان به یک همزیستی مخاطره‌آمیز تن داده‌اند. اینها عناوین برگزیدگان مسابقه آلوده‌ترین مناطق دنیاست.
مقام اول: لینفن، چین
جمعیت در معرض خطر: ۳ میلیون نفر
نوع آلاینده: زغال سنگ و ذرات معلق

منبع آلودگی: خودروها و صنایع
لندنی که چارلز دیکنز در کتاب هایش توصیف کرده است در مقابل این شهر دودزده استان شانگزی چین، طراوت یک پارک ملی حفاظت شده را دارد.
استان شانگزی، قلب کمربند زغال سنگ چین به حساب می آید و همین واقعیت، تپه های اطراف لینفن را به کلکسیونی از معادن قانونی و غیرقانونی زغال تبدیل کرده است. اگر گذارتان به این شهر افتاد، زحمت پهن کردن لباس به خودتان ندهید چون در هوای پرزغال شهر، قبل از خشک شدن سیاه می شود. بدنیست بدانید از ۲۰ شهر آلوده دنیا، ۱۶ شهر به جمهوری خلق چین متعلق است.
مقام دوم: تیان یینگ، چین
جمعیت در معرض خطر: ۱۴۰ هزار نفر
نوع آلاینده: سرب و فلزات سنگین دیگر
منبع آلودگی: صنایع استخراج و فراوری فلز
تیان یینگ به عنوان یک شهر صنعتی- البته چین همین یک نوع شهر را دارد- بیشتر از نصف سرب این کشور را تولید می کند.
به یمن تکنولوژی نامناسب و نظارت نامناسب تر، بیشتر این فلز سمی، سر از آب و خاک و جریان خون بچه های تیان یینگ در می آورد و ضریب هوشی شان را کاهش می دهد. با آنکه استانداردهای سرب چین از آمریکا سفت و سخت تر است اما گندم این شهر ۲۴ برابر همین استانداردها سرب دارد. بین محیط زیست و صنعت ، ظاهرا صنعت برای چین سوگلی تر است.
مقام سوم: سوکیندا، هند
جمعیت در معرض خطر: ۲ میلیون و۶۰۰ هزار نفر
نوع آلاینده: کروم ۶ ظرفیتی و فلزات دیگر
منبع آلودگی: صنایع استخراج و فراوری کروم
کروم ۶ ظرفیتی فلز سنگین بی ملاحظه ای است که در تولید فولاد ضد زنگ و دباغی چرم به کار می رود و تنفس و خوردنش سرطانزاست.
سوکیندا یکی از بزرگترین معادن روباز کروم دنیا را دارد و به همین مناسبت، مقدار کروم در ۶۰ درصد آب آشامیدنی این شهر بیشتر از دوبرابر استانداردهای جهانی است. بنا به تخمین یکی از سازمان های بهداشتی هند، ۸۴٫۷۵ درصد مرگ و میری که در نواحی معدنی این شهر اتفاق می افتد به بیماری های ناشی از کروم مربوط می شود. تخمین همین گروه از مقدار اقدامات انجام شده برای کاهش این آلودگی، سرراست تر است: صفر.
مقام چهارم: واپی، هند
جمعیت در معرض خطر: ۷۱ هزار نفر
نوع آلاینده: مواد شیمیایی و فلزات سنگین
منبع آلودگی: تاسیسات صنعتی
وضع محیط زیست هند، در مجموع بهتر از همسایه بزرگش، چین است و این موهبت البته به توسعه آرامتر و کندتر این کشور برمی گردد.
ولی ظاهرا این وضع، در شهرهایی مثل واپی- که در جنوب نوار ۴۰۰ کیلومتری مناطق صنعتی هند قرار گرفته- رو به دگرگونی است. رشد و توسعه برای شهروندان واپی به قیمت گزافی تمام شده است: مقدار جیوه در آب های زیرزمینی شهر، ۹۶ برابر استانداردهای سازمان بهداشت جهانی است و فلزات سنگین در هوا و خاک، با آسودگی گردش می کنند. مقام چهارم این فهرست، مرهم ناچیزی روی زخم این مردم است.
مقام پنجم: لااورویا، پرو
جمعیت در معرض خطر: ۳۵ هزار نفر
نوع آلاینده: سرب، مس، روی و اکسید گوگرد
منبع آلودگی: صنایع استخراج و فراوری فلزات سنگین
بیشتر مردان لااورویا زندگی شان را از کار در معادن دامنه های آند می گذرانند اما به احتمال زیاد نمی دانند که سرب خون ۹۹ درصد از فرزندانشان بالاتر از میزان قابل قبول است و این بی خبری بیشتر از همه به سود صاحبان آمریکایی کارخانه ذوب فلزی است که از ۱۹۲۲، آلاینده هایش را ارزانی مردم این شهر کرده است.
بر اساس نمونه گیری سال ۱۹۹۹، سطح خونی سرب ساکنین شهر به طور متوسط ۳ برابر استانداردهای جهانی است. فعلا هیچ برنامه خاصی برای جلوگیری از خوشحالی صاحبان کارخانه وجود ندارد، اما حتی اگر آلاینده ها کاهش پیدا کند، سرب تا قرن ها در خاک لا اورویا باقی خواهد ماند.
مقام ششم: درژینسک، روسیه
جمعیت در معرض خطر: ۳۰۰ هزار نفر
نوع آلاینده: مواد شیمیایی شامل سارین و گاز وی- ایکس
منبع آلودگی: کارخانه های تولید سلاح های شیمیایی
جنگ سرد مسابقه تسلیحاتی شرق و غرب در دوره جنگ سرد، لکه های سیاهی در سرتاسر قلمرو اتحاد شوروی سابق به جا گذاشته اما درژینسک با اختلاف زیاد سیاهترین لکه است.
اداره محیط زیست شهر تخمین می زند که در فاصله سال های ۱۹۳۰ تا ۱۹۹۸ حدود ۳۰۰ هزار تن زباله شیمیایی به شکل غیر استاندارد در درژینسک دفن شده است که این فهرست شامل بعضی از خطرناکترین سموم عصبی است.سطح فنول و دی اکسین در آب قسمت هایی از شهر، ۱۷ میلیون برابر (!) حد مجاز است.
بنابراین اصلا عجیب نیست اگر کتاب رکوردهای گینس، درژینسک را به عنوان آلوده ترین شهر شیمیایی دنیا معرفی کند.
مقام هفتم: نوریلسک، روسیه
جمعیت در معرض خطر: ۱۳۴ هزار نفر
نوع آلاینده: ذرات معلق، اکسید گوگرد، فنول و فلزات سنگین
منبع آلودگی: تاسیسات استخراج و فراوری نیکل
نوریلسک در سال ۱۹۳۵ به عنوان یکی از اردوگاه های کار اجباری سیبری متولد شد، اما در این مدت ،شرایط زندگی اگر بدتر نشده باشد، بهتر نشده است.
بزرگترین مجتمع ذوب فلزات سنگین جهان، سالانه ۴ میلیون تن کادمیوم، مس، سرب، نیکل، آرسنیک، سلنیوم و روی وارد هوای شهر می کند.
مقدار مس و روی موجود در هوا از بیشینه مجاز بیشتر است و همین باعث شده که مرگ و میر ناشی از بیماری های تنفسی در نوریلسک، بیشتر از کل آمار بقیه روسیه باشد. هوا آنقدر آلوده است که تا شعاع ۴۸ کیلومتری کارخانه نیکل، هیچ درخت زنده ای وجود ندارد. حتی گیاهان هم از نوریلسک گریخته اند.
مقام هشتم: چرنوبیل، اوکراین
جمعیت در معرض خطر: ۵٫۵ میلیون نفر
نوع آلاینده: تشعشع رادیواکتیو
منبع آلودگی: انفجار تاسیسات هسته ای
وقتی قسمتی از راکتور هسته ای چرنوبیل در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ منفجر شد، تابش های رادیواکتیو تاسیسات نیمه ویران، ۱۰۰ برابر تشعشع بمب های هیروشیما و ناکازاکی بود.
امروز محدوده ۳۰ کیلومتری دور راکتور، همچنان غیر قابل سکونت است و ۴۰۰۰ مورد گزارش سرطان تیروئید میان کودکان روسی، اوکراینی و بلاروس در فاصله سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۲ شاید فقط یکی از یادگارهای این فاجعه باشد. تاثیرات آلاینده این حادثه تا دهها هزار سال همچنان باقی خواهد ماند و خیلی ها احتمالا به احترام همین واقعیت ،چرنوبیل را بزرگترین سانحه صنعتی تاریخ می دانند.
مقام نهم: سومگاییت، آذربایجان
جمعیت در معرض خطر: ۲۷۵ هزار نفر
نوع آلاینده: مواد شیمیایی آلی، نفت و فلزات سنگین
منبع آلودگی: تاسیسات صنعتی و پتروشیمی
استالین یکبار گفته بود که می تواند اشتباهات طبیعت را تصحیح کند. کسی صحت و سقم این ادعا را نمی داند اما طبیعت قطعا در تصحیح اشتباهات استالین راه درازی در پیش خواهد داشت.
وقتی کارخانه ها و تاسیسات صنعتی سومگاییت در جمهوری آذربایجان فعال بودند، هرسال ۱۲۰ هزار تن مواد خطرناک مانند جیوه وارد هوا می کردند. بیشتر این کارخانه ها تعطیل شده اند اما موادآلاینده همچنان باقی است و کسی هم مسئولیتشان را به عهده نمی گیرد.
مقام دهم: کاب وی، زامبیا
جمعیت در معرض خطر: ۲۵۵ هزار نفر
نوع آلاینده: سرب و کادمیوم
منبع آلودگی: صنایع استخراج و فرآوری سرب
وقتی ذخایر غنی سرب در سال ۱۹۰۲ نزدیک کاب وی کشف شد، زامبیا مستعمره بریتانیا بود و بریتانیایی ها هم اهمیت کمی به تاثیر مرگبار این فلز بر سلامت اهالی کشوری که اسمش را رودزیای شمالی گذاشته بودند، می دادند.
البته در دهه های بعدی هم اتفاق خاصی نیفتاد و هرچند امروز آن تاسیسات فعال نیستند اما مقدار سرب در کاب وی همچنان نجومی است. نجومی یعنی ۵ تا ۱۰ برابر استانداردهای آمریکا که حتی می تواند مستقیما باعث مرگ شود.

برای دانلود کلیک نمائید نکته بسیار مهم در مورد دانلود فایل: اگر لینک دانلود بالا با dl شروع شد، لطفا برای دانلود فایل به جای http از https استفاده نمائید.
برچسبها
مطالب مرتبط

دیدگاهی بنویسید.

بهتر است دیدگاه شما در ارتباط با همین مطلب باشد.

0