بررسی ابعاد حقوقی قوانین امنیت شهری و عملکرد مسئولان در ساماندهی معضلات امنیتی شهروندان (مطالعه ی موردی: منطقه ی ۱۳ شهر تهران)

بررسی ابعاد حقوقی قوانین امنیت شهری و عملکرد مسئولان در ساماندهی معضلات امنیتی شهروندان (مطالعه ی موردی: منطقه ی ۱۳ شهر تهران)

چکیده
از پیامدهای ناگوار رشد ب یرویه ی شهرها، افزایش جرایم شهری است. با توجه به شرایط فیزیکی موجود در شهرها، آلودگی صوتی و آلودگی هوا، شرایط زیست محیطی نامناسب،
شلوغی و تراکم جمعیت و…، شهرها آماده ی تبدیل شدن به مکانهای وقوع جرم هستند . با وجود تأثیر عوامل مختلف در زندگی شهری، امنیت مهمترین عامل برای اسکان شهروندان در یک محیط و محلّه ی شهری است. بدیهی است امنیت شهری نیز مانند تمام مسائل دیگر شهر، پیرو قوانین و مقرراتی است که در آن زمینه تصویب م یشود. در این پژوهش، قوانین و مقررات شهری مصوب ایران مورد بررسی قرار گرفته تا مشخّص شود، در این قوانین تا چه میزان به ایجاد کالبد شهری امن توجه شده است. سپس به کمک پرسش نامه میزان رعایت قوانین مصوب در زمینه ی امنیت شهری در منطقه ی ۱۳ شهر تهران بررسی شده است. نتایج بررسی های پژوهش نشان داد که در قوانین شهری ایران هیچ قانونی با عنوان ایجاد کالبد شهری امن وجود ندارد، ولی در روح و محتوای برخی از قوانین به طور غیرمستقیم به ایجاد فرم کالبدی امن اشاره شده و با رعایت درست قوانین فوق، امنیت شهری نیز برقرار خواهد شد . نتایج حاصل از پرس شنامهها نیز بیانگر آن است که عملکرد شهرداری در اجرای قوانینی که به طور غیرمستقیم باعث ارتقای امنیت منطقه میشود، کم بوده و بر اساس طیف لیکرت در تمامی موارد رقمی پایینتر از ۳ (متوسط) داشته است؛ اما همین عملکرد ضعیف، نقش بسیار مهمی درکاهش ناامنی منطقه داشته است؛ به گونه ای که ارزیابی مردم از تأثیر عملکرد شهرداری حتّی با دامنه ی ضعیف در تمامی موارد امنیتی مورد پرسش، بالاتر از میزان متوسط بوده است. همچنین آزمون تی نیز این موضوع را نشان داد که عملکرد شهرداری بسیار پایی نتر از میزان احساس ناامنی مردم است.
کلیدواژ ه ها: امنیت شهری، قوانین و مقررات شهرسازی، منطق هی ۱۳ تهران، اقدامات شهرداری، احساس ناامنی.

مقدمه
یک جامعه ی ایمن و پایدار باید با قواعد و مقررات یا به وسیله ی مجموعه اقدامات در برابر تهدیدهایی که سلامتی فرد یا .(Cozens, 2002: 129) جامعه را به خطر میاندازند، توصیف شود  در شکلگیری جرایم شهری دو عامل بیش از همه مهم به نظر میرسند، عامل اول، روابط خاص شهروندان و ساختار جامعه ی شهری که به دلیل تضاد فرهنگی حاصل از مهاجرت افراد مختلف در شهرهاست و عامل دوم به فرم کالبدی شهر و شکل ساختمانها و نماهای شهر مربوط میشود، مانند: حاشیهنشینی، اشکال هندسی خیابانها و میادین،
: دسترسی غیرمجاز به بزرگراهها، تراکم بیش از حد ساختمانها، ساختمانهای نیمهساخته و مخروبه و … (کامیار، ۱۳۸۵ ۴۷ ). بحث امنیت شهری نیز در واقع به عامل دوم شکلگیری جرایم شهری مربوط میشود. این نوشتار درصدد پاسخگویی به این پرسش است که شهرداری تهران در جایگاه مهمترین نهاد حقوقی ، تا چه اندازه در ایجاد امنیت شهری منطقه ی ۱۳ تهران موفق بوده است؟ فرضیه پژوهش نیز این گونه بیان می شود، به نظر می رسد عملکرد شهرداری تهران تأثیر چندانی در افزایش امنیت منطقهای (به طور خاص منطقه ی ۱۳ ) نداشته است.

دانلود متن کامل مقاله