دانش شهر – شماره ۱۲۸ (بررسی و ارائه سیاست های دستیابی به حمل و نقل پایدار در تهران)

توسعه پایدار رویکرد فکری غالب در قرن اخیر است که اگرچه در بدو امر تنها مسائل زیست محیطی را در حیطه توجه خود قرار می داد، ولی گسترش این مفهوم، منجر به وارد شدن بحث پایداری در دیگر مباحث مدیریتی از جمله مسکن، توسعه شهری، حمل و نقل و … گردید. حمل و نقل پایدار به دنبال جستجوی روشهایی است که امکان دسترسی مناسب تر برای همه اقشار جامعه فراهم آورده، هزینه های اقتصادی را تعدیل نموده و از همه مهم تر اینکه زمینه آلودگی های زیست محیطی را کاهش دهد. این رویکرد به دنبال ناتوانی دولت ها و مدیران شهری در حل مشکلات ناشی از ازدحام و ترافیک در کلانشهرها با گسترش زیرساختهای بزرگراهی و شریانی به تفکر غالب در برنامه ریزی حمل و نقل تبدیل شده است.
تهران به عنوان بزرگترین کلانشهر خاورمیانه با مشکلات جدی در حمل و نقل شهری مواجه است. این مشکلات تا حد زیادی ناشی از مسائل خاص و ویژگیهای منحصر به فردی است که در یک تقسیم بندی کلی به مدیریتی و اجرایی، موانع ساختاری و کالبدی، موانع اجتماعی و فرهنگی و نهایتاً موانع مالی و اقتصادی تقسیم می شود. انتخاب تهران به عنوان یکی از ۵ شهر برتر در زمینه حمل و نقل پایدار نشان از هدف گذاری درست مدیریت شهری برای حرکت به سمت پایداری و رفع موانع دارد. همچنین شهردار تهران در تصمیم مدیریتی تمامی پروژه های بزرگ شهری را ملزم به ارائه پیوست اجتماعی و زیست محیطی نموده که دو بعد اصلی از پایداری است. در این پژوهش ابتدا به مرور ادبیات مرتبط با حمل و نقل پایدار پرداخته شده، سپس موانع دستیابی به حمل و نقل پایدار در تهران بررسی گردیده و اقدامات انجام شده توسط شهرداری تهران در راستای پایداری حمل و نقل شهری معرفی شده و نهایتاً با استفاده از تکنیک SWOT راهکارهایی برای دستیابی به حمل و نقل پایدار در تهران ارائه و اولویت بندی شده است.
کلید واژه : حمل و نقل پایدار، کلانشهرها، تهران

دریافت فایل تمام متن نشریه دانش شهر ۱۲۸ (فرمت PDF)